Najstarsze miasta jaskiniowe Krymu. Starożytne miasta Krymu

Pierwsze siwienie na terenie współczesnego Krymu pojawiło się w okresie prehistorycznym, o czym świadczą liczne wykopaliska. Półwysep, położony na skrzyżowaniu szlaków morskich, od zawsze interesował różne narody.

Krym w różnych czasach stał się kolonią starożytnej cywilizacji greckiej, ludy koczownicze osiedliły się na terytorium, władza zmieniała się kilkakrotnie. Zmieniły się również nazwy terytorium półwyspu.

Jaka była nazwa terytorium w okresie antycznym?

Aby odpowiedzieć na pytanie jak wcześniej nazywano Krym, konieczne jest nawiązanie do historii półwyspu od najdawniejszych czasów. Według starożytnych źródeł z pierwszego tysiąclecia p.n.e. Mieszkał tu Byk, stąd imię - Tawrida(lub zmodyfikowane warianty z końcówką –я lub –ka zamiast –yes).

Jeśli przeanalizujemy pochodzenie współczesnych nazw miast półwyspu, na przykład Symferopol (dawniej scytyjski Neapol), Feodosia (z greckiego „dane przez Boga”), możemy zrozumieć, że ziemie współczesnego Krymu były kiedyś okupowane przez greckich kolonistów, imigrantów z Hellady.

W tym czasie powstało kilka miast Bosforu (dzisiejszy Kercz), Kerkinitida (dzisiejsza Evpatoria) i inne. jak nazywano Krym w starożytności można zauważyć, że terytorium półwyspu zostało podzielone na dwie części: demokrację Chersonez, która obejmowała ziemie zachodnie, oraz autokratyczne państwo Bosforu.

Tatarzy krymscy i Imperium Osmańskie

Od XIII wieku Tatarzy krymscy osiedlają się na tym terytorium i tworzą własne państwo. Stolicą administracyjną w tym czasie był Stary Krym. Historycy spierają się o pochodzenie tego słowa. Główna wersja formacji nazwy pochodzi od tureckiego „qirim”, co w tłumaczeniu oznacza „fosę”, i rzeczywiście Stary Krym w tym czasie był otoczony głębokimi rowami.

W ramach imperialnej Rosji

W 1774 r. Katarzyna II uzyskała niezależność półwyspu od państwa osmańskiego, aw 1783 r. Krym został przyłączony do Rosji. Powstała prowincja Taurydów.

W VI wieku p.n.e. NS. na półwyspie krymskim powstała pierwsza osada starożytnych Greków, był to początek wielkiej kolonizacji greckiej w północnym regionie Morza Czarnego. Starożytnych Greków przyciągały tu żyzne ziemie, sprzyjające warunki do hodowli i handlu bydłem, nie obawiali się ani zimnego klimatu, ani wrogości Scytów i Byka, zamieszkujących wówczas terytorium Krymu. Dziś na terenie niektórych starożytnych miast greckich znajdują się ruiny murów fortecznych, pozostałości pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych, muzea ze starannie zachowanymi zabytkami i będące atrakcjami Półwyspu Krymskiego.

Kerkinitida - starożytność pod kopułą

Jednym z pierwszych starożytnych miast greckich opartych na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Krymskiego było. Miasto zostało założone na terenie współczesnej Evpatorii na przełomie VI-V wieku pne i do końca IV wieku istniało jako odrębne państwo, które aktywnie handlowało, zajmowało się rolnictwem, różnymi rzemiosłami i biło własne monety. W okresie IV-II w. p.n.e. NS. Kerkinitida była częścią Chersonez i zajmowała się dostawą chleba, po czym Kerkinitida została zniszczona w wyniku wojen grecko-scytyjskich.

Pozostałości starożytnej greckiej kolonii są przechowywane pod szklaną kopułą w Evpatorii na ulicy Duvanovskaja, na nabrzeżu Gorkiego oraz w miejskim muzeum historycznym. Tutaj turyści i mieszkańcy Yevpatorii mogą zobaczyć fundamenty budynków mieszkalnych Kerkinitida i przedmioty gospodarstwa domowego starożytnych Greków.

Kalos Limen - historyczna atrakcja wsi Czernomorskoje

W IV wieku pne na terenie współczesnej wsi Czernomorskoje powstało starożytne greckie miasto. Mieszkańcy miasta zajmowali się rolnictwem, handlem i rzemiosłem. Ze względu na korzystne Lokalizacja geograficzna a dogodna zatoka Kalos Limen była często najeżdżana przez silniejszych sąsiadów i pod koniec IV wieku stała się częścią Chersonez. W II wieku p.n.e. Polis była rządzona przez Scytów, ale po kilkudziesięciu latach ponownie stała się miastem greckim. Na początku naszej ery Kalos Limen zostało ostatecznie zniszczone.

Dziś na miejscu starożytnego miasta znajduje się zabytek historyczny i „Kalos Limen”, w którym można zobaczyć ruiny starożytnej greckiej twierdzy, budynki mieszkalne, pozostałości centralnej bramy miasta i płytę głównej ulicy, na której zachowały się ślady rydwanów.

Kalos Limen

Chersonesos Tauric - zabytek o światowym znaczeniu w Symferopolu

W połowie I wieku p.n.e. NS. na południowo-zachodnim wybrzeżu Półwyspu Krymskiego położono. Przez około dwa tysiące lat to starożytne greckie miasto było politycznym i kulturalnym centrum pobliskich kolonii greckich, przeszło do historii starożytnej Grecji, Cesarstwa Rzymskiego i Bizancjum. To tutaj ochrzczono wielkiego księcia Włodzimierza, a na cześć tego wydarzenia na dawnym placu Chersonese wzniesiono katedrę Włodzimierza.

Dziś ruiny tego starożytnego miasta są zabytkiem o światowym znaczeniu i są pod ochroną UNESCO. „Chersonesus Tauric” obejmuje kilka ekspozycji i duże centrum badawcze.

Panticapaeum - muzeum archeologiczne w Kerczu

W pierwszej połowie VI wieku p.n.e. we wschodniej części Krymu, na terenie miasta Kercz, powstała starożytna grecka polis. Miasto szybko się rozwijało i już w V wieku stało się stolicą państwa Bosfor, zrzeszając najbliższe miasta. Panticapaeum było centrum rzemieślniczym, handlowym i kulturalnym Bosforu, gdzie bito złote, srebrne i miedziane monety, a łączna powierzchnia polisy wynosiła około 100 hektarów.

Ruiny Panticapaeum znajdują się w centrum Kerczu na zboczach i szczycie góry Mithridat, znajduje się tam również muzeum historyczno-archeologiczne, którego eksponatami są malowane amfory ceramika, monety, dokumenty epigraficzne i inne znaleziska archeologiczne z wykopalisk Panticapaeum.

Kharax - twierdza i pałac w Gaspra

W I wieku naszej ery, po zwycięstwie armii rzymskiej nad armią Tauro-Scytów, która oblegała Chersonez, Rzymianie zbudowali miasto-fortecę na przylądku Ai-Todor. Twierdza była nie tylko przystanią dla rzymskiego garnizonu, ale także centrum, w którym zbiegały się główne szlaki morskie i lądowe. Dziś pozostały z niego tylko ruiny kamienno-ceglane oraz zbiornik wodny ozdobiony mozaikami.

Pozostałości twierdzy Charax znajdują się na terenie sanatorium Dnipro, gdzie zachował się również słynny pałac Charax, zbudowany dla Georgy Mikhailovich Romanov na początku XX wieku. Na terenie sanatorium odbywają się wycieczki, aw pałacu znajduje się główny budynek dla gości.

Scytyjski Neapol - rezerwat archeologiczny w Symferopolu

W III wieku pne na południowo-wschodnim wybrzeżu Półwyspu Krymskiego powstało miasto Neapol, stolica państwa późnoscytyjskiego. Solidne konstrukcje w stylu greckim, kamienne pomieszczenia mieszkalne i gospodarcze, warsztaty rzemieślnicze, znalezione przez archeologów doły zbożowe dają do zrozumienia, że ​​zmarli Scytowie nie byli już ludem koczowniczym, ale aktywnie zajmowali się rolnictwem, hodowlą bydła i rzemiosłem.

W rezerwacie archeologicznym „” można zobaczyć pozostałości murów twierdzy miasta, odwiedzić mauzolea starożytnych królów scytyjskich oraz poznać kulturę i życie Scytów.

Jeśli planujesz wyjazd na Krym, nie zapomnij zadbać o wcześniejszą rezerwację noclegów, ponieważ hotele krymskie są bardzo popularne w sezonie turystycznym i nie zapomnij uwzględnić starożytnych atrakcji w swoim planie podróży. Tutaj możesz nie tylko dotknąć prawdziwej starożytności, ale także posłuchać ciekawych historii z przewodników i poszerzyć swoje horyzonty. Podróżuj i ucz się!

Zdjęcia i tekst: Sam Namos

Przyjeżdżając pociągiem z Sewastopola do Bakczysaraju, jedziemy autobusem do wsi Staroselye. to skrajny punkt, do którego można dojechać transportem. W górę wąwozu wznosi się droga dla pieszych do Klasztoru Jaskini Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny:

Miejsce warte uwagi. Bezpośrednio w urwisku wyrzeźbione są groty, w których znajdują się cele mnichów:

Klasztor w Jaskini Zaśnięcia Najświętszej został założony przez bizantyjskich mnichów czczących ikony nie później niż w VIII wieku. Znajduje się w szlaku Mariam-Dere (Maria Gorge) w pobliżu Bakczysaraju. Podczas pierwszej obrony Sewastopola w wojnie krymskiej w latach 1854-1855 w celach, domu pielgrzymów i innych budynkach klasztoru znajdował się szpital. Zmarłych od ran chowano na cmentarzu klasztornym. W 1921 klasztor został zamknięty przez władze sowieckie.

Po przesiedleniu Niemców, Ormian, Bułgarów, Greków z Krymu do innych regionów ZSRR w 1941 r., A w 1944 r. - Tatarów krymskich, na terenie klasztoru przez dziesięciolecia znajdowała się przychodnia neuropsychiatryczna. W 1993 r. został zwrócony Ukraińskiemu Kościołowi Prawosławnemu. Odrestaurowano trzy z pięciu kościołów klasztornych, budynki celi, dom opata i dzwonnicę.

Na dnie wąwozu trwają prace budowlane mające na celu rozbudowę zespołu klasztornego.

Wewnątrz nie można było robić zdjęć. opaci rzucili się na nas w ruchu, przekonując, że sam Wladyka zabronił robienia zdjęć na terenie klasztoru…

Obchodzimy wszystkie dostępne do oglądania pokoje i kierujemy się w górę drogi do jaskiniowego miasta - fortecy Chufut - Kale:

Po drodze nasza uwaga natrafia na nieokreślony znak informacyjny, który mówi o wspaniałym znalezisku z XXI wieku:

Znalezisko okazało się starożytną 45-metrową studnią osadową fortecy Chufut - jarmuż:

Obiekt stanowi szyb ze 120-metrową sztolnią przystosowaną do skarpy. Zakres prac jak na tamte czasy był kolosalny:

Widelec. Sztolnia po prawej jest zalana i po kilkunastu metrach wpada w ślepy zaułek:

Sztolnia po lewej przechodzi do szybu ze spiralnymi schodami w dół, wykutymi wprost w skale:

Na samym dnie, zgodnie z zamysłem twórców, gromadziła się najczystsza woda, a następnie była odbierana:

Od góry szyb studni posiada wyjście na powierzchnię:

Z ziemi wygląda to tak:

Nieopodal, u podnóża fortecy Chufut-jarmuż, znajduje się inna, znacznie skromniejsza studnia artezyjska. Wcześniej również znajdował się w grubości skały, ale albo odpadł kawałek skały, albo archeolodzy przecięli mur, a teraz jest to wycięcie tuż u podnóża twierdzy:

Czas zajrzeć do samej fortecy. Do środka prowadzą dwie bramy: Kiyuk-Kapu (na wschodzie) i Kuchuk-Kapu (na południowym zachodzie). Z innych stron twierdza jest praktycznie nie do zdobycia. Jednak ze względów sportowych postanowiliśmy wspiąć się na mur, tuż na północ od bramy Kiyuk-Kapu, gdzie znajduje się słaby punkt. Wspinać się można przy minimalnych umiejętnościach alpinistycznych. Nawiasem mówiąc, wejście na teren twierdzy jest płatne.

Brama Kiyuk-Kapu:

Mała pomoc:

Chufut-Kale to średniowieczne miasto-twierdza położone 2,5 km od Bakczysaraju. Niegdyś twierdza była stolicą Chanatu Krymskiego. Nazwa została przetłumaczona z języka krymskotatarskiego jako „twierdza żydowska”, ponieważ Tatarzy uważali zamieszkujących tam Karaimów za Żydów ze względu na podobieństwo ich religii do judaizmu.

Miasto pojawiło się prawdopodobnie w V wieku jako ufortyfikowana osada na granicy posiadłości bizantyjskich. Od XIV wieku w mieście zaczęli osiedlać się Karaimi, którzy do czasu powstania Chanatu Krymskiego stanowili już większość mieszkańców miasta. Chufut-Kale pozostało głównym ośrodkiem Karaimów Krymu do połowy XIX wieku, ale stopniowo opustoszało - mieszkańcy przenieśli się z płaskowyżu niskowodnego do bardziej dogodnych miejsc do życia.

Nie ma prawie nic do zajrzenia do wnętrza fortecy. Większość przestrzeni pokryta jest zaroślami. W centrum terytorium znajduje się stara kamienna droga z ubitą ścieżką od powozów.

Po stronie południowo-zachodniej znajduje się niewielki kompleks jaskiń przemysłowych i kilka budynków. Kenassa duża i mała (dom modlitwy Karaimów):

Brama Kuchut-Kapu (wejście południowe):

Kompleks jaskiń przydomowych:

Dawny bogaty dwór z systemem podziemnych pomieszczeń Chaush-Kobasy ("Jaskinie Naczelnika") w północnej części twierdzy:

W drodze do zejścia do groty usłyszałem dobiegającą spod ziemi piękną skrzypcową melodię:

W środku grał skrzypek. Jak tylko chciałem go sfotografować, natychmiast pobiegł w bok, jego walizka pozostała w kadrze. Akustyka jest tu po prostu niesamowita! Gdyby nie skrzypek, sam bym tam krzyczał:

Następny pokój:

W tej samej części twierdzy znajduje się taras widokowy. Otwiera się stąd wspaniały widok na wąwóz Biyuk-Ashlama-Dere i górę Besh-Kosh.

Po zmroku ruszamy w stronę Mount Tepe-Kerman:

Nie wiem, ile trwałaby wędrówka leśnymi ścieżkami, gdybyśmy nie natknęli się na parking doświadczonych turystów, którzy podpowiedzieli nam właściwą drogę. Nie ryzykuj szukania miast jaskiniowych przez wydruki mapy satelitarne i aplikacje na smartfony. Prawie cała przestrzeń jest w drzewach, za których wierzchołkami praktycznie nic nie widać, a satelita wpinający się w telefon co jakiś czas mija nieprzyzwoitą odległość. Nadszedł czas, abym zdobył prawdziwego nawigatora GPS.

O północy w końcu dotarliśmy na szczyt płaskowyżu. Nawiasem mówiąc, wspinanie się na górę nie jest przyjemne. Zbocze jest bardzo ostre, a ścieżka nieustannie zapada się pod stopami:

Mała pomoc:

Miasto jaskiniowe Tepe-Kerman istniała w okresie od VI do XIV wieku, a swój największy rozkwit osiągnęła w XII-XIII wieku. Cechą Tepe-Kermen jest największe skupisko jaskiń w porównaniu z innymi miastami jaskiniowymi. Na powierzchni około 1 hektara jest ich ponad 250. Główna część miasta znajdowała się na szczycie płaskowyżu (540 m n.p.m.).

Zdecydowana większość struktur wewnątrzskalnych (około 85%) wykorzystywana była na potrzeby gospodarstw domowych. Spośród nich około 88%, czyli 170-180 lokali, stanowiły obory dla zwierząt. Pozostałe pomieszczenia gospodarcze stanowiły piwnice osiedlowe, cysterny do przechowywania wody. Jaskinie niekomercyjne były wykorzystywane do celów mieszkalnych i pochówków.

W wielu jaskiniach znajduje się otwór w suficie (najprawdopodobniej do oddymiania). Podczas spaceru po płaskowyżu należy zachować szczególną ostrożność. Wiele z tych dziur jest prawie niewidocznych wśród zarośli:

Jedną z najbardziej niezwykłych grot kompleksu jaskiń jest „Kościół z baptysterium” (Kościół z chrzcielnicą). Znajduje się na północno-wschodnim krańcu płaskowyżu:

Według niektórych wersji śmierć miasta jest związana z najazdem Złotej Ordy beklyaribek Nogai w 1299 roku.

Postanowiono urządzić parking na tzw. „zębie smoka” w jednej z grot. cały płaskowyż wieje silny wiatr. Miejsce okazało się bardzo przytulne, a ostatnią noc naszej wyprawy na Krym uczciliśmy w duchu małym ogniskiem:

Budząc się rano, byłem oszołomiony widokiem z półki płaskowyżu. Z półki skalnej otwierała się panorama na kilkadziesiąt kilometrów.

osobliwości miasta

32248

Krym jest znany jako centrum turystyczne od drugiej połowy połowa XIX wieki. O szczególnej popularności półwyspu wśród osób cesarskich i najwyższych gości zagranicznych świadczy duża liczba letnich rezydencji – pałaców i willi, które do dziś składają się na architektoniczny wygląd krymskich miast. Czas płynie, a Krym staje się nie tylko uprzywilejowanym miejscem wypoczynku, ale uzdrowiskiem na skalę ogólnounijną. Jednak zachowując swój masowy charakter, tradycja ta uległa przeobrażeniom. Dziki odpoczynek pokonał zorganizowane leczenie sanatoryjne.

Dziś Krym jest postrzegany przez wielu jako centrum nadmorskich kurortów popularyzujących plażę i wypoczynek... Jednocześnie znana jest bogata i głęboka historia półwyspu, której ślady utrwalają liczne zabytki o najszerszym zakresie czasowym i tematycznym. Siedem różnorodnych miast przedstawionych w naszym przeglądzie słusznie można nazwać muzeami, które zapoznały swoich gości z dziedzictwem starożytnej, wielonarodowej i hojnej ziemi zwanej Krymem.

Miasto-bohater, jedno z trzech miast o znaczeniu federalnym w Rosji, największe pod względem ludności miasto Krymu, jeden z kluczowych obiektów marynarki wojennej kraju, duży wolny od lodu morski port handlowy – wszystko to są definicje legendarnego Sewastopol. Miasto nabrało szczególnego znaczenia od momentu powstania, kiedy w 1783 r. stało się główną bazą nowo utworzonej floty Imperium Rosyjskiego - Floty Czarnomorskiej. Sewastopol dzielnie wytrzymał dwie obrony - podczas wojny krymskiej i podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, zapewniając nieoficjalny status miasta rosyjskiej chwały.

Liczne atrakcje opowiadają o militarno-historycznym dziedzictwie Sewastopola, wśród których znajdują się słynna na całym świecie panorama „Obrona Sewastopola 1854-1855”, wielkoskalowe kompleksy pamięci na górze Malachow Kurgan i Sapun, Muzeum Wojskowo-Historyczne Czarnych Flota Morska, kompleksy muzealne „Bateria Michajłowska” , „35. Bateria Nadbrzeżna”, „Bałaława” (podziemna baza okrętów podwodnych). W pobliżu Primorskiego Bulwaru, na granitowym klifie obmytym przez morze, stoi główny symbol Sewastopola - Pomnik Zatopionych Statków.

Na wzgórzu centralnym (miasto) znajduje się majestatyczna Katedra Włodzimierza, która stała się grobowcem słynnych rosyjskich admirałów - Łazariewa, Nachimowa, Korniłowa, Istomina. Innym znaczącym miejscem znajdującym się w historycznym centrum Sewastopola jest Muzeum Akwarium – pierwsze w Rosji i jedno z najstarszych publicznych akwariów morskich na świecie, założone w 1897 roku z inicjatywy N.N. Miklouho-Maclay. Sewastopolskie place i bulwary są przepiękne, na których wygląd składają się ciekawe obiekty historyczne i architektoniczne. Miasto posiada muzeum sztuki, cztery teatry zawodowe, z których dwa mają status akademicki.

Unikalne zabytki znajdujące się na przedmieściach Sewastopola opowiadają o starożytnej historii południowo-zachodniej części Półwyspu Krymskiego: starożytna osada Chersonez, genueńska twierdza Chembalo w Balaklava, starożytny klasztor jaskiniowy Klimentovsky w Inkerman. Niezwykle piękna przyroda jest dla nich nie tylko tłem, ale samodzielną osobliwą atrakcją. Szczególnie atrakcyjne są liczne malownicze zatoki miasta.

Otoczony z trzech stron morzem Sewastopol nie ustępuje innym krymskim kurortom pod względem wakacje na plaży, uderza nie tylko liczbą, ale także różnorodnością plaż - od dzikich kamienistych po wygodne, złociste piaszczyste.

Wzrok

Starożytny, 1, Sewastopol

W starożytności centralną część Półwyspu Krymskiego zajmowało miasto-twierdza Neapol-Scytów - stolica królestwa scytyjskiego. Teraz znajduje się tutaj stolica Republiki Krymu - chwalebne miasto Symferopol. Nie ma ujścia do morza. Płynie tu rzeka Salgir, najdłuższa rzeka Krymu.

Będąc głównym węzłem komunikacyjnym półwyspu, miasto uzasadnia swoją nazwę, która jest tłumaczona ze starożytnej greki jako „miasto korzyści”, „gromadzenie miast”. Jednak Symferopol gromadzi nie tylko przypadkowych gości, którzy postrzegają miasto jako punkt pośredni w drodze na wybrzeże Morza Czarnego, ale także koneserów historii. Rzeczywiście, w wyglądzie miasta odcisnęły się całe epoki. Pamięć o późnym państwie scytyjskim przechowuje osada scytyjska w Neapolu, położona na skałach Pietrowskich. Osobliwym symbolem krymskotatarskiego miasta Akmesjit, poprzednika Symferopola, jest meczet Kebir-Jami, najstarszy budynek w mieście, znany od początku XVI wieku. I wreszcie początek okresu rosyjskiego w życiu krymskiego miasta wyznaczają cerkwie z końca XVIII - XIX wieku. Prawie w tym samym wieku co Symferopol jest Kościół Konstantyna Elenińskiego - pierwszy świątynia chrześcijańska miasta. Starożytne katedry - Piotra i Pawła, Katedra Świętej Trójcy - podziwiają ich wielkość. Ciekawa kultowa budowla Karaimów - Kenassa, wzniesiona pod koniec XIX wieku. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej Symferopol przyjął potężny cios wroga, przetrwawszy okupację niemiecką. Wyczyn obrońców miasta uwieczniły pomniki umieszczone w jego parkach i na skwerach.

Najpełniejszy obraz przyrody, historii i kultury nie tylko Symferopola, ale całej Republiki Krymu, dają główne muzea miasta - Centralne Muzeum Taurydy, Krymskie Muzeum Etnograficzne i Symferopolskie Muzeum Sztuki. W mieście znajduje się najstarszy teatr Krymu – Rosyjski Teatr Dramatyczny im M. Gorkiego, a także Teatr Muzyczny Republiki Krymu, Teatr Lalek i jedyny na świecie teatr Tatarów Krymskich.

Symferopol słynie z wyjątkowych terenów zielonych. Nie można pominąć starych parków założonych w XVIII-XIX wieku. Szczególne miejsce wśród nich zajmuje Ogród Botaniczny Uniwersytetu Narodowego Tavrichesky (Park Salgirka lub Park Woroncowa) - jeden z największych i najpiękniejszych parków w Symferopolu. Młode place miasta są malownicze i przytulne.

Najbardziej wysuniętym na wschód i najstarszym miastem Krymu jest miasto Kercz, którego wiek przekroczył kolosalną postać - dwadzieścia sześć wieków! Jedno ze wzgórz miasta - Góra Mitrydates - jest jego historycznym i geograficznym centrum, miejscem, gdzie pod koniec VII wieku p.n.e. NS. narodził się przyszły Kercz, a następnie - starożytna grecka polis Panticapaeum, która stała się w 479 pne. stolica królestwa Bosforu. Ruiny Akropolu są obecnie unikalnym zabytkiem starożytności i jedną z głównych atrakcji Kerczu.

Oprócz Panticapaeum na terytorium Kerczu znajdują się inne starożytne osady - Nympheus, Tiritaka, Mirmekiy. Wiele artefaktów znalezionych podczas wykopalisk ufortyfikowanych osad jest prezentowanych w słynnym Kerczeńskim Muzeum Starożytności. Do naszych czasów przetrwały także zabytki architektury grobowej z IV wieku. PNE. - kurhany carskie i melek-czesmeńskie.

Do 1774 roku, czyli przed przyłączeniem Kerczu do Rosji, miasto wchodziło w skład wielu państw: Cesarstwa Bizantyjskiego, Kaganatu Chazarskiego, Republiki Genueńskiej, Imperium Osmańskiego. Cerkiew św. Jana Chrzciciela, najstarsza cerkiew prawosławna na Półwyspie Krymskim, stała się świadkiem wielu wydarzeń historycznych, których budowa datuje się na okres od VIII do IX wieku.

Kerch nosi honorowy tytuł Hero City. W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej linia frontu przechodziła przez Kercz czterokrotnie, w latach 1941-1944 ustanowiono tu najcięższy reżim okupacyjny. Wkrótce po wyzwoleniu miasta na szczycie Góry Mitrydates powstał kompleks pamiątkowy – Obelisk Chwały Nieśmiertelnym Bohaterom i Wieczny Płomień.

Na szczyt góry prowadzą 423 stopnie Wielkich Schodów Mitrydackich, które są wybitnym zabytkiem architektury pierwszej połowy XIX wieku. Z góry taras widokowy schody oferują wspaniałą panoramę miasta i Cieśniny Kerczeńskiej.

Evpatoria, rozciągająca się wzdłuż Zatoki Kalamickiej u zachodnich wybrzeży Półwyspu Krymskiego, znana jest przede wszystkim jako miejscowość wypoczynkowa. Każdego sezonu letniego liczba turystów na wakacjach jest kilkakrotnie wyższa niż jego populacja. Ogromna popularność małej miejscowości niewątpliwie wynika z obecności pięknych plaż ze złocistym piaskiem i płytkim dnem morskim, sprzyjającego klimatu (w pełni lata temperatura powietrza utrzymuje się zwykle na poziomie +26-28 °C). Ograniczając się jednak do terenów nadmorskich, nie da się stworzyć pełnego obrazu miasta, którego historia sięga wieków wstecz.

Na terenie Evpatorii z V wieku. pne NS. do końca II wieku. n. NS. istniała jedna ze starożytnych kolonii greckich - Kerkinitida. Starożytna osada polis jest cennym kompleksem archeologicznym, a ruiny murów miejskich Kerkinitida są dziś jednym z głównych zabytków historycznych Evpatorii. Grecka osada została zniszczona przez Scytów. Miasto ponownie powstało w czasach Chanatu Krymskiego. Nazywał się Kezlev (Tur. Gozlev). Dźwięczna nazwa Evpatoria, tłumaczona z greckiego jako „Szlachetna”, miasto otrzymało po tym, jak Krym stał się częścią Imperium Rosyjskiego.

Typowym wschodnim miastem średniowiecza jest wschodnia część współczesnej Jewpatorii, tzw Stare Miasto... Okolica wyróżnia się wąskimi, krzywymi uliczkami i zabytkową zabudową. Niektóre budynki części historycznej mają ponad 500 lat, w tym - meczet katedralny Khan-Jami, założony w 1552 roku.

Wyjątkowy zabytek historyczny, architektoniczny i religijny w Yevpatorii - Tekie Derwisze - jedyny muzułmański klasztor na Krymie, założony pod koniec XV - XVI wieku. Nie mniej interesujący jest kompleks budynków sakralnych z początku XIX wieku - kenassas Keraim. Wybitnymi zabytkami rosyjskiej architektury świątynnej są przedrewolucyjne cerkwie – Sobór św. Mikołaja, Świątynia św. Eliasza.

Historia uzdrowiska miasta rozpoczęła się pod koniec XIX wieku, kiedy zbudowano pierwsze kąpiele błotne, w których wykorzystano lecznicze błoto jeziora Moinaki. Następnie odkryto lecznicze właściwości błota i wód innych jezior w Evpatorii. Na terenie kurortu znajduje się kilka źródeł mineralnych, co wraz z wieloma innymi czynnikami naturalnymi sprawia, że ​​wypoczynek w Evpatorii jest niezwykle użyteczny.

Na South Bank Na Półwyspie Krymskim świeci wspaniała perła - piękno Jałty. To jeden z najbardziej słonecznych kurortów na Krymie, miasto o luksusowej przyrodzie i bogatym dziedzictwie kulturowym. Ciekawe, że Jałta uzyskała status miasta i chwałę modnego kurortu dopiero w XIX wieku, choć jej historia zaczęła się znacznie wcześniej…

Kiedyś na miejscu przyszłego miasta, na malowniczym wybrzeżu Morza Czarnego, znajdowała się mała wioska Yialos (z greckiego - „wybrzeże”), założona w VI-V wieku pne. Greccy marynarze. Podobnie jak inne miasta Krymu, osada przechodziła z rąk do rąk niejednokrotnie: od Greków Taurydów do Wenecjan, a następnie do Genueńczyków, Bizantyjczyków; później weszło w posiadanie księstwa Teodora, Imperium Osmańskiego i wreszcie Rosji. Kardynalne zmiany nastąpiły w połowie XIX wieku, kiedy najwyżsi urzędnicy państwowi zwrócili uwagę na małe miasteczko, w niedalekiej przeszłości - wioskę rybacką. W latach 60. XIX wieku najbliższe przedmieście Jałty - Livadia - stało się letnią rezydencją rodziny królewskiej. A pod koniec XIX wieku Jałta zamieniała się w prestiżowe miejsce wypoczynku dla rosyjskiej arystokracji. Do tego czasu należy tworzenie bajecznych pałaców (Livadia, Massandrovsky, Vorontsov), szlacheckich posiadłości i dworów, organicznie wpisanych w górski krajobraz. W czasach przedrewolucyjnych Jałta przyciągała także wybitnych gości zagranicznych. Na przykład niemiecki przemysłowiec naftowy Baron P. Steingel, który uwielbiał odpoczywać na Krymie, w 1912 roku zbudował gotycki zamek na skraju Aurora Rock – słynne Jaskółcze Gniazdo.

Nie umniejszając wartości i piękna zespołów pałacowo-parkowych, pierwszeństwo w rankingu atrakcji regionu postawimy przyrodzie Jałty. Uwięziona w kamiennym uścisku gór Krymu Jałta jest otwarta tylko na morze i słońce. Teren jest niezwykle urozmaicony. Istnieją pasma górskie, z których jedno obejmuje słynny szczyt Ai-Petri; wzgórza porośnięte gęstymi lasami sosnowymi i bukowymi; głębokie wąwozy z wodospadami; doliny rzek górskich, na jednej z nich najbardziej duży wodospad na Krymie - wodospad Uchan-Su o wysokości 98 metrów. Zatopiona w zieleni Jałta szczyci się bogactwem egzotycznych roślin: rosną tu palmy, cyprysy, magnolie, glicynie...

Jeden z najbardziej piękne miejsca w mieście i najczęściej odwiedzanej ulicy na Krymie - Nabrzeżu Jałty. Dziś jest rozwiniętym ośrodek wypoczynkowy z licznymi restauracjami, kawiarniami, atrakcjami. Na skarpie znajduje się prezydencki hotel „Tavrida”, wcześniej hotel o tej samej nazwie, w którym w różnych okresach przebywali Rimski-Korsakow, Niekrasow, Czechow, Bunin, Majakowski, Stanisławski, Chaliapin. Niedaleko od budynku hotelowego znajduje się wejście do kolejka linowa„Jalta-Gorka”, która pozwala podziwiać widoki miasta z lotu ptaka.

W Teodozji w różnych czasach żyły wybitne postacie sztuki i literatury - światowej sławy malarz morski I.K. Aivazovsky, którego nazwa jest dziś Galerią Obrazów Feodosia; wybitny pisarz, najjaśniejszy przedstawiciel neoromantyzmu A. Green, któremu poświęcone jest literacko-pamiątkowe muzeum w Teodozji. Muzeum Krajoznawcze Feodosia, które jest najstarszą prowincjonalną instytucją muzealną w Rosji, opowiada o historii, kulturze, bogactwie naturalnym południowo-wschodniego Krymu.

W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej miasto przetrwało okupację niemiecką. Toczyły się tu zacięte walki, które doprowadziły do ​​znacznych zniszczeń. Za odwagę, wytrwałość i masowe bohaterstwo Feodosia otrzymała honorowy tytuł - Miasto Chwały Wojskowej.

Miasto-twierdza Aluston znane jest od VI wieku. Fortyfikacja, zbudowana na rozkaz cesarza bizantyjskiego Justyniana I, zachowała rolę ważnego przybrzeżnego punktu obronnego dla wszystkich państw, które posiadały ją w średniowieczu: Cesarstwa Bizantyjskiego, Kaganatu Chazarskiego, księstwa Teodora. Twierdza straciła swoje strategiczne znaczenie po podboju Krymu przez Turków. Ruiny antycznej budowli, które przetrwały do ​​dziś, są jedną z głównych atrakcji półwyspu.

Jak Jałta, Ałuszta do późny XIX wiek od spokojnej nadmorskiej wioski zamienił się w popularny kurort. Wśród ciekawych przedrewolucyjnych budynków - dwór generała Golubowa, znany jako dacza „Golubka”; dwór kupca N.D. Stacheeva, Pałac Księżniczki Gagariny. W latach 1941-1944. miasto było pod okupacją niemiecką. Szereg zabytków Ałuszty poświęcony jest wydarzeniom militarno-historycznym.

Niedługo po zakończeniu wojny, w połowie ubiegłego wieku, w Ałuszcie rozpoczął się prawdziwy boom turystyczny, kiedy otwarto tu dziesiątki sanatoriów i pensjonatów. Dziś miasto nadal przyciąga turystów. Na jego terenie znajduje się duża liczba plaż, atrakcji, znajduje się akwarium z dużą kolekcją ryb słodkowodnych i morskich, delfinarium oraz ciekawe muzea.

Ałuszta, położona w rozległej dolinie na południowym wybrzeżu Krymu, niczym amfiteatr otaczają Góry Krymskie. Od zachodu nad miastem wznosi się wysoki masyw Babugan-Yayla, na północnym zachodzie - Góra Chatyr-Dag, na północy - Demerdzhi. Zbocza gór porastają gęste lasy bukowo-sosnowe. W malowniczym otoczeniu Ałuszty miały miejsce zdjęcia do słynnych radzieckich filmów „Więzień Kaukazu”, „Serca trzech”, „Statki burzą bastiony” i inne.

Zobacz wszystkie obiekty na mapie

Historia Kerczu liczy ponad 2,5 tysiąca lat. To miasto ma dużą liczbę bizantyjskich wiosek, zabytków Królestwa Bosporan i Scytów, Tmutarakan. W Kerczu zachował się nawet grawitacyjny system zaopatrzenia w wodę, zbudowany w czasach Cesarstwa Bizantyjskiego.

W Kerczu znajduje się cerkiew - starożytna działająca świątynia, zbudowany przez Bizantyjczyków około 1400 lat temu. Istnieje nawet taka wersja (wysunął ją niemiecki historyk Theodor Mommsen w XIX wieku), że w Kerczu urodził się słynny przywódca niewolników Spartakus, który wzniecił powstanie w Cesarstwie Rzymskim.

Rada Naukowa Instytutu Archeologii Rosyjskiej Akademii Nauk (RAS) uznała Kercz za najstarsze miasto Rosji. Ogłosiła to dyrektor Muzeum Historyczno-Kulturalnego Wschodnio-Krymskiego-Rezerwatu Tatiana Umrikhina.

„Po raporcie szefa ekspedycji Panticapaeum, Władimira Tolstikowa, rada naukowa uznała, że ​​miasto Panticapaeum (współczesny Kercz) zostało założone w latach 610-590. pne NS. Odpowiedni dokument dotarł do rezerwatu przyrody Krymu Wschodniego, a teraz przygotowujemy dokumenty dla Prezydium Rosyjskiej Akademii Nauk i rządu Rosji, aby ta data została oficjalnie ustalona ”,- powiedział T. Umrikhina i dodał: swoją decyzją naukowcy potwierdzili status Kercz as starożytne miasto kraj.

Tatiana Wiktorowna wyjaśniła: Kercz jest także stolicą pierwszego stanu w kraju.

„Panticapaeum było centrum królestwa Bosforu. Dlatego możemy mówić o najstarszej państwowości na terytorium Rosji ”, -
podkreśliła.

Przed zjednoczeniem Krymu z Rosją Dagestan Derbent był uważany za najstarsze miasto w kraju: we wrześniu 2015 roku uroczyście obchodził swoje 2000-lecie.